«Εσύ μπορεί να μην έχεις ζήσει πολύ κάτω απ’ τη θάλασσα...» («Όχι, δεν έχω» είπε η Αλίκη) «κι ίσως ακόμα δε σ’ έχουν συστήσει ποτέ σ’ έναν αστακό...» (η Αλίκη πήγε να πει: «Δοκίμασα μια φορά...», αλλά συγκρατήθηκε εγκαίρως και είπε: «Όχι ποτέ») «...κι έτσι, δεν έχεις ιδέα τι υπέροχο πράγμα είναι οι καντρίλιες των αστακών!».
«Όχι, πραγματικά» είπε η Αλίκη. «Τι είδους χορός είν’ αυτός;».
«Να», είπε ο Γρύπας, «πρώτα φτιάχνεις μια σειρά κατά μήκος της παραλίας...»
«Δύο σειρές!» φώναξε η Ψευτοχελώνα. «Φώκιες, χελώνες και ούτω καθεξής. Μετά, αφού καθαρίσεις το μέρος απ’ τις μέδουσες...».
«Πράγμα που γενικά θέλει πολλή ώρα για να γίνει» διέκοψε ο Γρύπας.
«...μετά προχωράς δυο βήματα...».
«Ο καθένας αγκαλιά μ’ έναν αστακό!» φώναξε ο Γρύπας.
«Φυσικά» είπε η Ψευτοχελώνα. «Προχωράς δυο βήματα με τον καβαλιέρο σου...».
«...αλλάζεις αστακούς και γυρνάς πίσω στην ίδια σειρά» συνέχισε ο Γρύπας.
«Μετά ξέρεις», συνέχισε η Ψευτοχελώνα, «πετάς...».
«Τους αστακούς!» ξεφώνισε ο Γρύπας κάνοντας ένα πήδημα στον αέρα.
«...όσο πιο μακριά μπορείς, μέσα στη θάλασσα...».
«Κολυμπάς πίσω τους!» στρίγκλισε ο Γρύπας.
«Κάνεις μια τούμπα μέσα στη θάλασσα!» φώναξε η Ψευτοχελώνα χοροπηδώντας άγρια γύρω γύρω.
«Αλλάζεις πάλι αστακούς!» ούρλιαξε ο Γρύπας.
«Πίσω πάλι στη στεριά και... αυτή είναι η πρώτη φιγούρα» είπε η Ψευτοχελώνα χαμηλώνοντας ξαφνικά τη φωνή της∙ και τα δύο πλάσματα, που είχαν χοροπηδήσει πριν λίγο σαν τρελά, κάθισαν πάλι κάτω, πολύ ήσυχα και λυπημένα και κοίταξαν την Αλίκη.
«Πρέπει να’ναι πολύ ωραίος χορός» είπε δειλά η Αλίκη.
«Θα ‘θελες να δεις λίγο;» είπε η Ψευτοχελώνα.
«Πολύ θα το ‘θελα» είπε η Αλίκη.
–Lewis Carroll: Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων
Για περισσότερα τσεκάρετε:
https://lostre.bandcamp.com/album/free-spirit
Angelos Angelides - guitar
Vassilis Papastamopoulos - bass
Leandros Fratnik - drums
Angelos Polychronou - percussion
«Όχι, πραγματικά» είπε η Αλίκη. «Τι είδους χορός είν’ αυτός;».
«Να», είπε ο Γρύπας, «πρώτα φτιάχνεις μια σειρά κατά μήκος της παραλίας...»
«Δύο σειρές!» φώναξε η Ψευτοχελώνα. «Φώκιες, χελώνες και ούτω καθεξής. Μετά, αφού καθαρίσεις το μέρος απ’ τις μέδουσες...».
«Πράγμα που γενικά θέλει πολλή ώρα για να γίνει» διέκοψε ο Γρύπας.
«...μετά προχωράς δυο βήματα...».
«Ο καθένας αγκαλιά μ’ έναν αστακό!» φώναξε ο Γρύπας.
«Φυσικά» είπε η Ψευτοχελώνα. «Προχωράς δυο βήματα με τον καβαλιέρο σου...».
«...αλλάζεις αστακούς και γυρνάς πίσω στην ίδια σειρά» συνέχισε ο Γρύπας.
«Μετά ξέρεις», συνέχισε η Ψευτοχελώνα, «πετάς...».
«Τους αστακούς!» ξεφώνισε ο Γρύπας κάνοντας ένα πήδημα στον αέρα.
«...όσο πιο μακριά μπορείς, μέσα στη θάλασσα...».
«Κολυμπάς πίσω τους!» στρίγκλισε ο Γρύπας.
«Κάνεις μια τούμπα μέσα στη θάλασσα!» φώναξε η Ψευτοχελώνα χοροπηδώντας άγρια γύρω γύρω.
«Αλλάζεις πάλι αστακούς!» ούρλιαξε ο Γρύπας.
«Πίσω πάλι στη στεριά και... αυτή είναι η πρώτη φιγούρα» είπε η Ψευτοχελώνα χαμηλώνοντας ξαφνικά τη φωνή της∙ και τα δύο πλάσματα, που είχαν χοροπηδήσει πριν λίγο σαν τρελά, κάθισαν πάλι κάτω, πολύ ήσυχα και λυπημένα και κοίταξαν την Αλίκη.
«Πρέπει να’ναι πολύ ωραίος χορός» είπε δειλά η Αλίκη.
«Θα ‘θελες να δεις λίγο;» είπε η Ψευτοχελώνα.
«Πολύ θα το ‘θελα» είπε η Αλίκη.
–Lewis Carroll: Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων
Για περισσότερα τσεκάρετε:
https://lostre.bandcamp.com/album/free-spirit
Angelos Angelides - guitar
Vassilis Papastamopoulos - bass
Leandros Fratnik - drums
Angelos Polychronou - percussion
- Category
- Funky